Carantinus - Nom masculin apparaissant sur de nombreuses inscriptions. Ce nom s'explique par le Gaulois *caranto-, signifiant "celui qui est aimé". Les variantes : Carantiana, Carantina, Carantianus et Carantinius, sont également attestées.
Dijon (CIL 13, 5503) D(IS) [M(ANIBVS)] CARANTINVS FI[LIVS(?)
|
Dalheim (CIL 13, 4047) DIS [CA]SSI[BVS] TESSILLINIV[S] CARANTI[NVS] V(OTVM) S(OLVIT) L(IBENS) M(ERITO)
|
"Aux dieux Casses. Tessillinius Carantinus s'est acquitté de son voeu, de bon gré, comme il se doit."
Inscription de Berthouville (CIL 13, 3183,04) MERCVRIO SACR(VM) MAXVMINVS(!) CARANTINI FIL(IVS) D(E) S(VO) D(EDIT)
|
"Consacré à Mercure. Maxuminus, (fils de) Carantinus, à ses (frais), a donné (cette offrande)."
Massongex (AE 1945, 129) I(OVI) O(PTIMO) M(AXIMO) CASSIVS CARANTINVS MIL(ES) LEG(IONIS) VIII AVG(VSTAE) LABRVM VETVSTATE CO[NL]ABS(VM) DE SVO RESTITVIT [V(OTVM)] S(OLVIT) L(IBENS) M(ERITO)
|
Inscription de Heddernheim / Praunheim (CIL 13, 7369) CAVTE // C(A)ELVM // DEO IN(VICTO) M(ITHRAE) P(ETRAM) GENETRICEM SENILIVS CARANTINVS C(IVIS) MEDIOM(ATRICVS) V(OTVM) S(OLVIT) L(IBENS) L(AETVS) M(ERITO) SIVE CRACISSIVS // CAVT(O)P(ATE) // OCEANVM
|
"À Cautes" "À Caelus" "Au dieu invincible Mithra naissant de la pierre. Senilius Carantinus, ou Cracissius, citoyen médiomatrique, s'est acquitté de son voeu, de bon gré, avec plaisir, comme il se doit." "À Cautopates" "À l'Océan."
Autres
Bellerive-sur-Allier (AE 1964, 144) CARANTINVS
|
Svishtov (AE 2002, 1245) D(IS) M(ANIBVS) T(ITO) FL(AVIO ACCEPTO EQ(VITI) R(OMANO) T(ITVS) FL(AVIVS) CARANTINVS |(CENTVRIO) LEG(IONIS) I ITAL(ICAE) PATER ET CATONIA INGENVA MATER PON(ENDVM) CVR(AVERVNT) VIX(IT) AN(NVM) I M(ENSES) II D(IES) XIII T(ITVLVS?) M(EMORIAE?) C(AVSA?)
|
Biburg (CIL 3, 12014,184) CARANTINI M(ANV)
|
Saint-Oswald's-Chapel (RIB 01442) PETRA FLAVI CARANTINI
|
|