Carantillus - Nom de personne apparaissant sur plusieurs inscriptions découvertes à Saverne, Hérapel et à Dijon. Ce nom dérive de la racine celtique *caranto- "aimé", suivi d'un suffixe diminitif en *-illos : "le petit aimé". Les variantes, Caratula, Carantile, Carantilla, Carantullus, Caratulius, Caratulla, Caratullius, Caratullus, sont également attestées.
Sur une inscription funéraire découverte à Saverne (Bas-Rhin), Carantillus est mentionné comme ayant été le fils du dénommé Maturix, et le père de Servandus (AE 2000, 1069).
Inscription de Saverne (AE 2000, 1069) D(IS) M(ANIBVS) SACVRILL(A)E SAMMONIS FIL(IAE) CARANTILLVS MATVRICIS FIL(IVS) MAR(ITVS) P(ONENDVM) C(VRAVIT) // D(IS) M(ANIBVS) SERVANDO CARANTILLI FIL(IO)
|
"Aux Dieux Mânes de Sacurilla, fille de Sammo. Carantillus, fils de Maturix, a pris soin de placer (ce monument)." "Aux Dieux Mânes de Servandus, fils de Carantillus."
Hérapel (CIL 13, 4485) D(IS) M(ANIBVS) CARANTILLI AVENTINI FIL(II)
|
Dijon (ILingons 53) I(OVI) O(PTIMO) M(AXIMO) [ET] FORTVNAE REDVCI PRO SALVTE ITV ET REDITV [TIB(ERI) FL(AVI)] V[ET]ERIS N(OSTRI) CARANTILLVS SERV(VS) ACTOR EX VOTO POSVIT V(OTVM) S(OLVIT) L(IBENS) M(ERITO)
|
Dijon (ILingons 156) SENTRVS SECVLARIS FILIVS SIBI VIVVS FECIT MONIMENTVM(!) ET CASSIOPE VXORI CARANTILLO [FIL]IO |
|